اطلاعیه

اگر رویدادی وجود دارد که می‌خواهید بقیه هم از آن با خبر شوند، اطلاعات رویداد را (عکس و توضیحات مناسب)
به ایمیل info[at]ebultan.com ارسال نمایید تا به صورت رایگان و با نام خودتان در بولتن درج گردد.

انتخاب سردبیرگردشگریگردشگری داخل شهر

گردشگری تبریز – خانه شهریار

استاد شهریار فرزند اسماعیل موسوی معروف به حاج میرزا آقا خشکنابی از وکلای دادگستری تبریز و مردی فاضل و از خوشنویسان دوره ی خود بوده؛ که در سال ۱۲۸۵ه.ش در بازارچه میرزا نصرالله تبریز واقع در منطقه چایکنار چشم به جهان گشود.در سال ۱۳۲۸ که تبریز آبستن حوادث خونین وقایع مشروطیت بود،پدرش او را به روستای خشکناب قمیش قورشاق منتقل نمود. دوران کودکی شاعر محبوب ما،محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار،در آغوش طبیعت و روستا سپری شد که بعدها منظومه”حیدربابا”مولود آن خاطرات است.در واقع”حیدربابایه سلام”شاعر توانای ایران زمین،در آن از اصالت وزیبایی های روستا یاد کرده است.
خانه شهریار یا موزه استاد شهریار مربوط به دوره پهلوی است و در تبریز،محله مقصودیه واقع شده است.
امروزه،خانه محقر ولی سرشار از خاطرات ماندگار این شاعر گرانقدر معاصر ایرانی پذیرای علاقمندان به تاریخ،فرهنگ و ادبیات این مرزوبوم است. استاد شهریار در سال ۱۳۰۰ و پس از پایان سیکل اول متوسطه در تبریز،راهی تهران میشود و از بدو ورود به تهران با استاد ابوالحسن صبا آشنا شد و نواختن سه تار و مشق ردیف های سازهای موسیقی ایرانی را از او فرا گرفت.
او همزمان با تحصیل در دارالفنون به ادامه تحصیلات علوم دینی پرداخت.پس از این دوره درسال ۱۳۰۳راهی مدرسه طب میشود و از این پس زندگی پرفراز و نشیب او آغاز می گردد.
بافوت پدر و بازگشت مجدد وی به تهران در سال ۱۳۱۴ آوازه شهرت او از مرزها فراتر رفت.شهریار شعر فارسی و آذری را با مهارت تمام می سرایید. همچنین وی در انواع گونه های شعر فارسی غزل،قصیده،مثنوی، رباعی و شعر نیمایی تبحر خاص داشت؛ ولی عمده شهرت این استاد مرهون غزل بود و از جمله غزلهای معروف او میتوان به”علی ای همای رحمت”و ”آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا”اشاره کرد.شهریار نسبت به حضرت علی ارادتی ویژه داشت همینطور شیفتگی بسیاری به حافظ داشته است.همچنین در سالهای ۱۳۲۹یا ۱۳۳۰ اثر جاودانه خود”حیدر بابایه سلام”را خلق کرد و برای همیشه به یادگار گذاشت.
چنین نقل شده است که هفت ماه پیش از فارغ التحصیلی،استاد عاشق دختری بنام ثریا ابراهیمی(پری) میشود و پس از دریافت پاسخ رد،ترک تحصیل میکند و بصورت جدی به شعر روی می آورد. در مرداد ۱۳۳۲ با یکی از منسوبین خود ازدواج کرد و حاصل این وصلت،سه فرزند است. یکی دیگر از شعرهای زیبا و معروف این شاعر نامدار آذری،شعری درباره”خان ننه”است و در وصف مادرش میباشد که شنیدن این شعر بسیار معنی دار از زبان خود این استادگرانقدر، آنقدر شنیدنی و دلچسب است که دل هر شنونده ای را به لرزه درمی آورد(ازقبل ضبط شده).و شعرآمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا، را در اواخر عمر پربرکتش، زمانیکه در بستر بیماری بود و خبر بیماریش به گوش آن بانویی که عاشق او بود؛رسیده و آمده بود بر بالین استاد؛سروده بود.سرانجام این استادبزرگ؛پس از یک دوره بیماری در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ دار فانی را وداع گفت و در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.پس از در گذشت استاد محمد حسین بهجت تبریزی(شهریار)منزل مسکونی وی از سوی شهرداری تبریز خریداری شد و با توافق خانواده ی استاد و همکاری آنها در اهدای وسایل ایشان به”موزه ادبی استادشهریار”تبدیل شد.
خانه شهریار،در زیر بنایی بالغ بر۲۵۰ متر و مساحتی حدود ۲۴۱ متر در دو طبقه ساخته شده است.این موزه از آن دوران تا به امروز زیر نظر این نهاد اداره میشود.همینطور بعد از افتتاح موزه در سال ۱۳۷۰؛طی فراخوانی از مردم دعوت شد تا اسنادی را که از این شاعر بزرگ و گرانقدر در اختیار دارند،در اختیار موزه قرار دهند و در نتیجه این اقدام،مردم کلیه اسناد و مدارک مربوط را به موزه سپردند.حتی بسیاری از شاعران آذربایجان وسایل با ارزشی مانند کمانچه از کشور آذربایجان،بشقاب قدیمی شاعر زنجانی و… را به موزه اهداکردند.
خانه شهریار در سال۱۳۸۶/۱۲/۲۷ توسط سازمان میراث فرهنگی وگردشگری باشماره ثبت ۲۲۷۲۹ درفهرست آثارملی ایران به ثبت رسیده است.
لازم به ذکراست که ۲۷ شهریور؛روز درگذشت این شاعر توانمند را”روزشعر وادب فارسی”نامگذاری کرده اند.

متن از م.جبارپور

عکس از امیرحسین منادی 


نشر از بولتن فرهنگی هنری تبریز

پاسخ دهید

شبنم
کارشناس الکترونیک-سردبیر و مدیر روابط عمومی بولتن فرهنگی هنری تبریز - کارشناس تولید محتوا***کوهنوردی ؛‌طبیعت گردی و سفر از بایدهای زندگی من هستند.