اطلاعیه

اگر رویدادی وجود دارد که می‌خواهید بقیه هم از آن با خبر شوند، اطلاعات رویداد را (عکس و توضیحات مناسب)
به ایمیل info[at]ebultan.com ارسال نمایید تا به صورت رایگان و با نام خودتان در بولتن درج گردد.

انتخاب سردبیرتئاترگزارش

گزارش تصویری از نمایش بوفالوی آمریکایی و یادداشتی بر این نمایش

نمایش بوفالوی آمریکایی

نمایش بوفالوی آمریکایی
تا ۷ دی۹۶
ساعت ۱۸
م دانشسرا، تئاتر شهر تبریز
عکس از آیدا تیمورلویی

یادداشت ی بر نمایش بوفالوی آمریکایی به قلم علی پوریان

 دیوید ممت از نمایشنامه نویسان برجسته آمریکایی است که شهرت جهانی اش با هموطن خود تنسی ویلیامز برابری میکند. عمده ترین ویژگی نمایشنامه های ممت عبارتند از: دیالوگ های کوتاه و موجز با قطع های پی در پی در میان جملات که علاوه بر اینکه برملا کننده ی شخصیت ها هستند و داستان را پیش میبرند، نقش مهمشان غنا بخشیدن به فضای دراماتیک ساخته شده است. رفتارهای آنی و غیرقابل پیش بینی شخصیت ها در موقعیت های مختلف علاوه بر افشای مهمترین ویژگی های نهان شخصیت، بحران موجود در زیرمتن را نشان میدهند. مکثها و سکوتهای کارآمد در بوجود آوردن التهاب درونی شخصیت ها و همینطور در ایجاد تعلیق در بحرانی ترین موقعیت ها از دیگر ویژگی های نمایشنامه های ممت و همینطور عبور ظریف و دقیق از رئالیسم کلیشه ای و رسیدن به یک شاعرانگی در دیالوگ ها و به تبع آن در فضاسازی کلی اثر از مهمترین ویژگی های ساختاری نمایشنامه های ممت محسوب میشود. بوفالوی آمریکایی درباره رویای آمریکایی است، درباره عده ای از افراد تک افتاده ی جامعه ی سرمایه داری آمریکاست که سودای پولدار شدن دارند و برای رسیدن به پول، نقشه میچینند، با حیله و نیرنگ دوستان خود را فریب میدهند، دست به خشونت و ضرب و شتم میزنند و در نهایت تمام ارزشهای اخلاقی انسانی را که دم از آن میزنند زیر پا میگذارند ولی در نهایت مغبون این جنگ و مبارزه ی مذبوحانه هستند. همه ی این موارد با تکنیک منحصر به فرد ممت و به شکلی شاعرانه تصویر میشود. ممت به واقع همچون شاعری است که شاه بیت اشعارش، گوشه های نهان  افکار و عواطف انسانی است که در گیرو دار پول و سرمایه و سرمایه داری تلاش مذبوحانه میکند تا حاشیه ی امنی برای خود بیابد که عمدتا نمیابد.

و اما اجرای مهدی اسعدی:

این دومین تجربه اسعدی از کارگردانی نمایشنامه های ممت است که میتوان روند رو به رشدش را در به تصویر کشیدن درونمایه های پنهان و آشکار متن مشاهده کرد. به زعم نگارنده اسعدی چند قدم از گلن گری گلن راس جلوتر رفته و این یک موفقیت است. موفقیت در هدایت بازیگران، در طراحی صحنه و فضاسازی درستی که از طریق چیدمان محل نشستن تماشاگران انجام داده است. در این میان بازی فرید ادهمی از یک پختگی ویژه برخوردار است. فرید با ریزه کاریهایی که در ژست و ریتم رفتاری و گفتاری کاراکتر ارائه میدهد نشان میدهد که

بازیگری است که صحنه را خوب میشناسد، زیر و بم شخصیتی که بازی میکند را خوب میشناسد و البته فضای حاکم بر نمایشنامه ممت را به خوبی دریافت کرده است. شاهین کاظم نژاد با اینکه تجربه ی بازیگری اش به اندازه ی ادهمی نیست، ولی بازی روان، به اندازه و رئالیستی ارائه میکند و با آکسان های درست بر روی نگاه ها، کلمات و عواطفش تماشاگر را با خود همسو میکند. ( اگرچه من به شخصه این کاراکتر را مسن تر میدیدم). محمد امین داروییان که اولین پله های بازیگری اش را طی میکند اگرچه در این نقش بهتر از این هم میتوانست ظاهر شود ولی بازی قابل قبولی ارائه میکند و نشان میدهد که بازیگری برایش دغدغه ای است جدی. قطع و یقین محمد امین در تجربه های بعدیش پخته تر از این ظاهر خواهد شد. امیرپورحکمت نور و تاثیر آن در فضاسازی دراماتیک را خوب میشناسد و در این نمایش هم مثل کارهای سابقش خوش میدرخشد.

به زعم من بوفالوی آمریکایی نمایشی است موفق و البته موفق تر میشد اگر:

 ایده ی شخصی اسعدی کارگردان را بعنوان مولف دوم اثر قدری بیشتر میدیدم.

 اگر اجرا از رئالیسم ظاهری اثر عبور کرده و شاعرانگی موجود در نمایشنامه با تمهیداتی در میزانسن، تصویرسازی، ترکیب بندی، طراحی لباس، و هدایت بازیگران نمود بیشتری پیدا میکرد قطعا تاثیرگذاری تماتیک اثر بیش از پیش نمود پیدا میکرد. باری…

 در نهایت ضمن خسته نباشید به آقای اسعدی و گروه اجرایی جوان و پر انرژی اش امیدوارم شاهد اجراهای خوب دیگر این گروه باشم.

بولتن فرهنگی هنری تبریز

@ebultan

پاسخ دهید

شبنم
کارشناس الکترونیک-سردبیر و مدیر روابط عمومی بولتن فرهنگی هنری تبریز - کارشناس تولید محتوا***کوهنوردی ؛‌طبیعت گردی و سفر از بایدهای زندگی من هستند.